Kainattaki denge bile kusurlu görülen ya da eksilen şeyler ile mükemmelliği sağlıyor. Bir balığın milyonlar üzerinde doğum yapması, ama bunlardan sadece bir kaçının yaşaması ile fıtri denge bozulmuyor. Gözle görülür bir kusur(!) var. Neden hepsi yaşamıyor? Neden sabah 8 de kalkıp 11 de uyuyamıyorum? Neden maddi olarak iyi olduğumda, ruhsal olarak iyi olmadığım zamanlar oluyor?Neden mükemmelliği istikrarlı devam ettiremiyorum? Asıl mükemmellik aslında ne ?
Hayatımız her şey ile alakalı bir önceki yazıyı okuduysanız, son kısım da sorduğum sorunun cevabını, sanırım bu yazı içinde verebileceğim. Kainatla sadece maddi bir etkileşim içinde değiliz, onunla manevi terakkiyatımızı (yükseliş,ilerleme) da sağlarız. Eğer doğru dinlersek, nelerin olup bittiği hakkında bize büyük tılsımlar veriyor.
Mesela bir serçe kuşuna musallat olan atmaca kuşu, bakıldığında, serçe kuşuna zarar verecek gibi ama serçe kuşu bu engeli aşarsa, fıtri terakkiyatı olan uçmayı en iyi şekilde öğreniyor. (alıntı)
Hayatta meleke(yatkınlık) kazanmak için yapmamız gereken, mesajı tam burada alıyoruz.Kusurlar asıl mükemmelliğe ulaştıran, tecrübe dediğimiz hayat olgusunu bize kazandıran , en büyük etkendir.Bundan şu çıkıyor, mükemmellik kötü giden olayları en iyi şekilde değerlendirebilmektir.
Sayın Okuyucu, sana biraz kendimden bahsedeceğim. Her şey dört dörtlük olunca işe koyulan. mükemmel olmadığını, düşündüğü anda yarım bırakan kendimden. Sürekli hayatta başarısız olduğunu düşünen, yaptığı her işi eline yüzüne bulaştıran ya da öyle olduğunun düşünen. Takıntılı, bazen bencil görünen (olmamayı diliyorum) ve hatta bunu o kadar dile getirip çevresinde ki insanların, bile böyle düşünmesine sebep olan ben. Yapamadığını düşündükçe eyleme geçiren ve yarım kalan bir çok şeyi arkasında sürükleyen bir ben.
Mükemmel olmayı hedeflerken, tembel damgası yiyen ve en başta bu damgayı kendine basan bir ben. Tek övüncü hala kendinden vazgeçmeyen, yaşam enerjisi yüksek olan ben. Yarım bıraktığı ya da bıraktığını sandığı her şeyi tamamlamaya gelen benle yer değiştirecek. Çünkü başka seçeneği yok.
Şey gibi düşünün pembe bir seccadem, tespihim uyumlu bir başörtüm olsun, öyle namaza başlarım gibi tuhaf bir beklenti. Elimdekilerle olmaz daha iyisi olsun, bugün değil pazartesi, şimdi değil.
Başlanılmamış bir hayat. Ertelenmiş bir yaşam, mutsuz ve sürekli sorun çıkardığını düşünen bir benle baş başa kalmak. Ah gerçekten!
Ama ne der Mecellede ”bir şey bütün bütün elde edilmiyorsa , bütün bütün terk edilmez”. Terk edilirse hayatında hatta sen fark etmesen bile bilinçaltı yarım kalan o işi senin arka planında devam ettirir. Arada aklına getirtip 1 gün boyunca belki 1 ay, 1 yıl (benim için 7 yıl oldu ) boyunca seni rahatsız eder. Bunun zihinsel gerileme hakkında bulguları da var. Düşünsenize ayağınıza taktığınız, yüzlerce urgan (kalın ip) mükemmel olma yolunda takılıp düştüğünüz binlercesi.
Demek istediğim şu , başladığın işin mükemmelliği senin onda istikrarlı olman ile alakalı. Her zaman istediğin veya istemediğin zorluklarla karşılaşacaksın, ne kadar zorlarsa ne kadar olmayacak gibi görünürse görünsün. Asıl çaban oldurmak olmasın, bırakmamak olsun. Asıl mükemmelliğin başarı da değil, gidilen yoldaki çaba ve zorlukları aşmakta kullandığın efor olduğunu göreceksin. Vazgeçme en çok kendinden. Mükemmellik mi? ”benden içeri bir ben”i anlamaya başladıkça elde edeceğin olan mükemmellik diyelim.
Sayın Okuyucu , hayat yolculuğunda sloganımız ”Vazgeçme ve devam et ” olsun. Kaldığın yerden ve pes etmeden. Mükemmelliğe takılmadan, kusurlarla ve zorluklarla gelecek kemalattan, emin adımlarla …
Vakit ayırdığın için teşekkür ederim. Yorumların benim için önemli.