Acıyla büyüdüm
Çünkü sen acıyla büyüttün beni Tanrım
Şimdi kendi ölümüme ağlıyorum
Çünkü bu uğurda sonsuza kadar ağlayacak tek benim Tanrım
Boş ıssız bir sokakta kuyruğunu havaya dikmiş kediye selam vermek
Bir çocukla aynı tebessümü paylaşmak
Güneşi avuçlarıma doldurmak
Yüreğimin derinlerine kök salmış sevgiyle sarmak Dünyayı
Bir melodiyi duyumsadığımda havayla dans eden ellerim
Bir hatırayı duymak başkalarının dilinden
Tüm bunların yok olacağı gerçeği
Yeryüzünden gökyüzündeki haşmetli buluta hayret edip
Gökyüzünde onun şeffaflığıyla Dünya gerçeklerine bir perde olması
Canımı acıtıyor
Bir tohumu toprağa bıraktın Tanrım
Ben şekillendirdim bittiğim yeri
Bir karış ötem umurumda değil
Sen acıyla besledin
Şimdi bense acı bir tebessümle bir çocukla bakışmaktayım.