Yazar 12:51 Şiir 101

Dumanlı sanrılar

Saatimin akrepi gecenin üzerinde
Karanlığa esir bir semtin sokağında yalnızım
Bu semtin siyahı meşhurmuş
Yüzümde kapkara bir rüzgar var
Elim üşüyor cebimden çıkaramıyorum
Kol düğmelerim ne zamandır yok bilmiyorum

Trafik lambaları kibirle tepeme dikilmiş
Biri beni kırmıza boyuyor
Saniyeler sonra baştan aşağı yeşilim
Boğuk kornalar kömür kokusuyla fingirdiyor

Ay ışığı asfaltı parlatıyor
Yağmur yeni durmuş
Mantomda koca bir delik var
Vakti iyi ayarlamışım

Soğuk suyla duş aldım çıkmadan
Yüzümde kir yok
Beni bulan korkmasın
Ben kokmam

Son kez ne yapmalıyım diye düşündüm
Aklima tüttürmekten başka bir şey gelmiyor
Son paramla aldığım tütünümü cebimden çıkarıyorum
Yana yakara bağırışlarla yanıyor sigara
Çıtırdıyor bağırıyor ilk defa haykırışlarını duyuyorum

Pervazı cam, metal kapıyı korkuluğundan iterek açıyorum
Küf kokusu kulaklarımdan içeri giriyor
İçerisi zifiri karanlık ama bu evi biliyorum
Paslanmış anahtar deliğinde duruyor anahtarım

Yanımda 3 şey odada 1 şey var
Eski bir parfüm bir ip ve bir kasedi cebimden çıkarıyorum
Odada sapasağlam duran tahta bir sandalye
Parfüm bitene kadar üzerime boşaltıyorum
İpi tavana asıyorum

Kaset çalarımda “Ave Maria, Op.52 No.6 D.839” çalıyor
Artık sigara içemem sağlığıma zararlı
İp beni boğazlıyor
Bana kimse böyle sarılmamıştı

Beni nerden baksan 1 ay bulamazlar
Gelen kokuya gelir, duyamazlar
Üzerime 150 ezan okunur da
Birini bana duyuramazlar

Bu arada sigara sağlığa zararlı.Tekrar hatırlatıyorum.

Close