Kalp atışlarımı duyuyorum.
…
Beş yaşındaki kardeşime oyun hamuru fırlattım. Küçücük çocuğun günlerdir evden çıkmadığını, yersiz meşguliyetlerimizden sıyrılmak için türlü yollara başvurduğunu düşünmedim, çünkü işime gelmedi, beni rahatsız ettiği için bana uzattığı oyun hamurunu ona fırlattım.
Anneme bağırdım. Annemi; annemin sırtında taşıdıklarını görmedim ama annemin gözlerindeki kendimi tüm gerçekliğiyle gördüm. O gözlerdekinden o denli nefret ettim ki onun bana verdiği veya vereceği zararı, ben ona verdim. Altta kalmadım yani.
…
Babam yoktu.
…
Saçlarımı yoldum. Giyindim, kuşandım. Kalabalığın ortasına- kalabalığın nerede olduğu, ne olduğu da belirsiz- yere uzandım.
Kendimi sevmeye çalıştım, sevdim de bence.
…
Nasıl?
Verebildim mi yaptıklarımın hesabını?