Yazar 18:20 Şiir 101 • 4 Comments

Huzursuz Bacak Sendromu

Hareketsiz kaskatı ve yorgun
Acılar biçiyorum kendime an’ılardan
Bacaklarım uyutmuyor beni
Bacaklarımdan değil zihnimdendir ölümden bir parça tadamayışım
Ve ne zaman bir parçam ölse
Ne suni teneffüs ne de yasin diriltebiliyor beni
Rüyalar
Balçık kadar yorucu ve sıkılgan
Üzerime yapışan hüzün kalkmak bilmiyor
Çekip atamıyorum derimden, gözlerimden
İnsanlar dünyanın bir ucunda ölürken
Yasımda ölen bir parçamı feda ediyorum
Ne bencillik
Bacaklarımdaki sızı kalbimdendir
Ve kalbim
Hiç dinmeyecek bir sızının ortasına kıvrılmış
Can çekişmektedir

Close