Son Perde İhanet

Kesretten vahdete pay düşen bir mukadderat zarfı ensemden içeri atılır
Doğ, beşeri mahlûkat
Kaderin, bedeninden evvel yaratılmıştır
Andır, gözlerim dünya’ya çift açılır

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde
Mukadderâtım müstamel bir zarfın
En ücra köşesinden
Dünya kabaresine postalanmıştır
İlk perde açılır

1.Perde
” Ruha müncer olur cirm”

Küçük tanrının kırıntıları emekletiyor çömezi
Hayvandan ayırıyormuş bu kırıntılar beşeri
Emeklemek, mukadderata yetişmekte geri bırakıyor
Ayaklanma vakti

2. Perde
   ” Cirm’in tecrid’den kurtuluşu “

Empirist hocalar, cirm’i ilk elden tanıtıyor
Gördüğün kadar var her şey deniyor
Senin dokunman için yaratıldı toprak
Gökyüzü sen gör
Bu hava, evet sen yaşa diye

3.Perde
“Cirm’in varlığına sebep arayış”

Muammalık ve arayış rüzgârının ilk esintisi yüzde.
Cevapsız soruları soracak kadar dolmuş mide
Farkındasın, göz ile tahkik etmediklerin de var artık
Empirist hocalar, refleksif kuşkucu gerillalar tarafından acımasızca katledilmekte

4.Perde

“Ruhun cirm’e mahpus olduğunun fark edilmesi”

Mâlum oldu, bu ebediyet ve doyumsuzluk hissinin alâmet-i fârikası
Bir kenara durdu yemeğine ekeceğin tuz
Arzu ve keder, mapusun demir parmaklıkları
Sorgulama ve bilinmezlik manâsını yitirdi
Vakit, teslim için en uygun vakittir

5.Perde
“İhanet”

Ruh’a delice aşıktır cirm
Mahpus tutması bu sebeptendir
Kimselere vermek istemez
Arzularını yerine getirir
Fakat bir gün üzerinde ölüm yazan bir anahtar çıkagelir
Ruhun karşısına cirm’den habersizce dikilir
-Ey ruh, cirm’in senin için yaptıklarından vazgeçip özgürlüğüne uçmak ister misin ?
Ruh tereddütsüzce mahpusun kapısına sokuverir anahtarını
Gözün görmediği yerlere süzülüverir
Cirm uykusundan uyanır
Bunca emeklerin zayiâtına kederlenir
İhanetin bedeli ona ağır gelir de
Meczuplaşıp, aklını yitirir.