Zulmetli yorgunluğumu ak satırlara buladım
keyifsizliğimin ruhsal acısını mısralara döktüm
ne olgunluğu kardeşim hala küçücük olaylar içerime dokunuyor
neresi bu acısını çektiğim yer gideyim sökeyim kökünden
kalbimi bulandırmayı kesin artık
görün beni ya da gömün kimsesizlik çukuruna
kırıldığımı söyleyemediğim insanları durdurmayın hayatımda
kırılma be kardeşim sen de kimsin nesin
ya söz ver bi’ daha yapmayacağına ya da çık yolumun üstünden
bak senin acıttığın kalbim şiir yazdırır bana
ama ben şiir yazmak değil mutlu olmak istiyorum…