Klişe birkaç cümle kurup kırıldığımıza dair arebeske bağlayalım. Değiştiğimizden bahsedelim ama eskiye dair bir şeylere rastladığımızda başa dönelim. Dertleşmek adını verdiğimiz acıklı günler düzenleyelim.
Kolayca anlaşılmam, pek anlaşılmak istediğimi de sanmam. Kim gerçekten anlaşılmak ister ki? Anlayıp katılmadığını söyleyenler ve anlamayıp nasihat edicileri başımıza toplamaya gerek yok. Kimse bizi var etmediği gibi anlaması da varlığımızı daha değerli yapmıyor maalesef.
En önemli anlarımı mahvettim hiç yoktan vehimler yüzünden. Madde ve menfaat üzerine kapılmış zihinlerde, senin bir şeylere üzülmenin pek anlamı yok. Onların ne akıllarında ne kalplerinde yerin var. En acısı bu aşağılık düşünceyi senin aklına getirenler de bu insanlar.
Yürüyorum, agresifliğin damarlarımda gezdiği yolların üstünde. Yürüyoruz kendimizi bildiğimizden beri kendimizi tanımadığımız sokaklarda. Kimseye kavuşmuyorum, herkese uğrayıp veda ediyorum. Ne zaman biteceğini bilmediğimiz yol üzerinde.
Açık olsun yolum, yolumuz…