Acılar bitti.
Artık mutluluklar ülkesinin mutsuz yurttaşıyım.
Dokunamadığım bir gül tarlasıyım.
Eskiden gülleri tarazlayan rüzgâr olmayı düşlerdim.
Olanaksızları ihmal eder, çiçekler süslerdim.
Benim dünyamda, balıklar denizlere küslerdi.
Pazardan boyalar alıp kara balıklar çizerdim.
Ayrılsınlar diye sürüden, her şeyi ona yüklerdim.
Göremediği deniz kızını hayallerde süslerdim.
İp üstünde yürürken, çocuklar ıslık çalıp gülümserdi.
Teneke çalarlardı ardından, adamlar ayaklarıyla çiğnerlerdi.
Mutsuzlukları talaşla yakmakta herkes özgürdü.
İnsanın ruhundaki ateş, yavaş ve ansızın söndü.
Kapkara bir balığın içine aktardım, tüm gücümü.
Önemi kalmadı ölü ya da diri değil kinim.
Bir şeylerin uğruna balıkçının oltasına takıldım.
Zaman denilen dehlizde pullu cekete dönüştüm.