Koşuşturmacalar ve koşuşturmaların sonuçlarına göre oluşan mutluluklardan ibaret olduğumuz, artık çok açık ortada. Çünkü sonuçlar, bizim mutlu veya mutsuz olmamıza sebep oluyor ve hiçbir şekilde gidişata, verilen emeğe, kazanılan tecrübeye ve daha birçok şeye bakmadan, sadece sonuç odaklı duygularla, belirliyoruz gidişatı.
Hal böyle olunca da sonuca gitmek için; kötü davranışlar, asla yapmam dediğin davranışları yapmaya başlamalar ve bunun farkında olmamalar, sonuç sadece kötü olursa pişmanlık duymalar gibi yeni insan davranışları ortaya çıkmaya başlamış. Nasıl değişir bilmiyorum. Amacım, bir şekilde bu değişimi sağlamak olacak.
Tabi az önceki paragrafta bahsettiğim gibi amaca ulaşan her yol mübah demeyeceğim. Kimseye zarar vermeden ve yormadan bu sonuca ulaşmanın peşindeyim. Kimseyi üzmemek de amaçlarımın arasında ama sonuç iyi olsa bile kendimin üzüldüğü durumlar oldu, bunları da en azından azaltmak istiyorum. Zor birazcık ama bakalım.
Son cümleyi gerçekten çok zor yazdım. İnsanların mutlu olmasıyla uğraşırken, nasıl oluyor da ben üzülen taraf oluyorum. Çok garip ve sonucundan daha çok üzücü bir durum bu. Günlerdir çözüm arıyor, bulduklarımı deniyor, başarısız oluyor, tekrar başka bir şey buluyor ve deniyorum ama bir türlü başarılı olamıyorum. Yani tam olarak başarılı olamıyorum. Çünkü bir şeyi eksik yaptığımı hissediyorum.
Bu eksikliği de deneme yanılma yoluyla kapatacak olmam, eminim ki beni günden güne yıpratacak. Ama bu yola çıktım, iyi veya kötü, bir şekilde ilerledim. Yolun sonuna da çok yaklaştım. Yolun sonuna geldiğimde bittiğini hissetmeyeceğim. Bundan eminim. Sadece başka bir yola çıkmadan, bu yola göre bir değerlendirme yaparak, daha güzel bir yolda ilerlemeye başlayacağım.