yaz bunu Steno
annem hactan dönüyor cebinde taş
iblisim kanımdaydı, fazla uzaklaşmış olamaz
kavmin kabaresinde kara kavak rolüm
bu denli dışlanmak beni artık yoramaz
bir resim büyütüyor beni
sivilceler bezeli şah damarıma bir sinek
büyütüyor beni
benden sigara isteyen küçücük bir çocuğa verdiğim sigara
o zaman ki ürkek beni, biraz daha
hem de sivri bir tırnak gibi
ağladığım haykırdığım usançlığım
tombul bir domuz gibi deşiyor semizliğim üzerimden
ve ben bir kıl dönüyorum
gözlerim bir cinayete kurban gitmiş kadar soluk bir zargana
ve aynı oltanın misinasi gövdem
ondan ayrılan dallar ipten tıknaz
yanında süzülecek bir kadın
hatta ve hatta sürmeli anam
ve kendi varlığımı koruyamayacak kadar sönük kaslar
saçlarım yağ bezesi aynı hilkat vurumuna olumumun
bacaklarım beni taşıdığına hayret ettiğim
bir kaç avel leylek
hatta öyle bir oltaya bile düşebilir zihnim
bir oltaya düşebilir zihnim, dikkat edin
ip ince duvara dayanmış bir kıl kadar
bir kince kanıma yazılmış aynam kadar
lince mahsus bir kelam kadar diri duran zihnim
bir kıl kadar kolay
bir kıl
annemi yargılayamam
ona bir amiyane ben, o fahurdur kanından
ben ona bir kılıç olsam bile
kıl kadar kanatamam
ben kanarım tepemden, o hakla çünkü
ben bayağı hislerimle bir ejderha
üflersem nefesimi mahcup kalırım
çünkü o haklı ve hakla
bana bir taş fırlatmaya
usandım çamur sıyırmaktan çizmemden
ve bir ben kustum berrak güzelliğin
kaypak uzuvların altında yatan gizemden
uydurduğum bir kahraman katlime vacip oluyor
uyanın ahali
kargalar gözünüzden intikam almaya geliyor
görkeminizden payı olan tüm çirkinler
sizi bir hınç kadar telaşkar
ve bir o kadar kılınç
kadar vakur izliyor
ben bir kıl
gitmedim ama
dönüyorum