Bir örümceğim vardı. Öylece salınıyor, sesini çıkarmadan etrafı seyrediyordu. Yalnızlığımın derinliğinde boğulmamı engelleyen bazen dönüp konuştuğum biricik arkadaşım olmuştu. Gözyaşlarıma, gülüşlerime, korkularıma ve zaaflarıma tanık olmuştu. O öylece durarak bana bakıyor bense ona hep anlatıyordum.
Bir gün çekip gittim. Hiç çıkmadığım evimden bir günlüğüne çekip gittim. Nereden bilebilirdim? Gün devrilip de üzerimize doğduğunda geri gelip de onu bulamayacağımı. Tüm köşeleri derin bir çaresizlik içinde aradığımı hatırlıyorum. Yine de odama geçtim, orada öylece oturup onu bekledim. Gözlerimi kapattım yaşlar aktı. Niye ağlıyordum? Bilmiyorum.
Sustukça büyüyen girdabıma baktım. Bir kutuya sığdırdığım hayatımın ne kadar da değersiz olduğunu, aylardır çalmayan telefonu unuttuğumu yine o gün onun sayesinde hatırladım. Ben yalnızlığımı unutuyordum. Örümceğim unutturuyordu. Sessizliğimde boğuluyordum, örümceğim beni kurtarıyordu. Şimdi yok. Gitmiş. Yalnızlığımın yanaklarıma yuvarlandığını, artık bir kıyamete yürüdüğümü, çaresiz aşklarımın mateminin içimde büyüdüğünü, tüm yaralarımın kanayarak beni öldürdüğünü hissediyorum. Ellerim yine kendi ellerimde bekliyorum. Yeniden iki kişi olup tek kişi olacağım, sonsuzluğa bulanıp, gideceğim günü bekliyorum.
Arkamı toplama fırsatım olmadan çekip gitmeyi yaşam emarelerimin arasına yokluğumu sokabilmeyi ustaca, görenlerin inanmakla inanmamak arasında kalacağı bir gidiş. Öyle çok şey bırakmak istiyorum ki ardımda. Sessizliğimle var olmuş kelimelerimin akıp gittiği bir kitap, bir gün karıştırır da bulur belki diye bir şiir, var olan onlarca vasiyet, benliğime sinen her şeyim. Çikolata çöpleri, hediyelikler, davetiyeler, resimler, değerli bulduklarım, hala kaybolmayı başaramayan varsa takılarım. İzimi taşıyan her şey. Öylece kaldığında ve ben bir daha onların onlar da benim olamadığında ifşa olacak sırlarım. Bir gün ortaya çıkarsa örümceğim. Havaya karışan duvarlara sinen sesim. Aynanın üstüne yapışan çehremin izi. Benliğimle kavrulan o nefis çiçek kokusu. Zamanım olursa bir de veda mektubu.