söylemek istediklerim var;
çok fazla. her an söylemek istediklerim bitmiyor. sormak istiyorum. neden demek istiyorum. neden? iki günlük dünya için… değer mi? değdi mi söylesene?
kendimi leyla ile mecnun dizisindeki ismail abi gibi hissediyorum. bekliyorum öylece. belki gelecek belki gelmeyecek olan sen için. yorulmuyorum, uçsuz bucaksız o denize el sallamaktan. iki günlük dünya ne de olsa değil mi?
bana hep hayatın kahpe olduğunu söylerdin. hayat sen varken kahpe değildi. sen varken çekilmez, insafsız değildi. belki öyleydi ama ben hissetmiyordum. hissetmememi sağlıyordun, belki.
sen kötü birisi değilsin. kendi hakkında hep kötü ve duygusuz biri olduğunu söylerdin. sen kötü ya da duygusuz değilsin. sen bunu tercih ediyorsun. tercih, seçim! hepimiz seçimlerimizin sonuçlarını yaşarız, değil mi?
sen bunu seçtin. sen kötü ve duygusuz olmayı seçtin – ki ben seni böyle de kabul etmiştim her ne kadar tam aksini düşünsem bile – belki sen bunu seçmedin. bunu sana mecbur bıraktılar. kim bilir?
evet, haklısın seni tanımıyorum, şunu biliyorum ama sen bile isteye kötülük yapmazsın. çünkü sen hayvanları seversin. hem de çok güzel seversin onları. sevmeyi bilmemene rağmen (sevmeyi bilmediğini söylerdin) kedileri çok severdin. herkesten, her şeyden çok severdin.
ben ismail abi sen ise beklediğim gemi. belki gelmeyecek o gemi belki de hiç var olmadı. sen gitmeyi seçtin ben de beklemeyi. seçimler demiştin ya!
umarım çok mutlusundur…
30.01.2021
Umarım temelinde huzur barındıran bir mutluluğu yaşıyorsundur arkadaşım. 🙂
umarım hepimiz yaşarız bu mutluluğu. 🙂