Bezgin bir paydosun tozu damağımda
Sofra bezi kenarında sakal tıraşı uzamış adamlar
İşçi bunlar , bariz bellidir
Terleri kurumadan çaya oturmuşlar
Göğüsleri kundaklanmış mahşer
Yürekleri kolsuz bir delikanlı harptan çıkma
Tutunmak debeleniyor zihinlerinde, görüyorum
Göz kenarları gösteriyor
Kanlı bir harp verilmiş yaşamla
Her seneden kalmış halka bir hatıra
Beyaz bir rüzgar yalpalanmış dalgalı saçlarıyla
Yalpalanmış, bariz bellidir
Kır var şakağında
Bir hikayesi de var elbet
Mekan sahibinin alacak kitabında
“Bak buraya çocuk”
“Bir ‘gün’ gazetesi ver bana”
“Yalnız bugünün olsun”
Bir gün gazetesi, halkın milli gazetesi
İlk sayfa iddaalı, mühim bir kaide devletin ne yaptığının halkça bilinmesi
Pişkinliğin baltalarınca dövülmüş ağaçların mahsüllerine yazılmış süslü bir talep çalınır kulağa
Makama yakışır bir otomobil seçilmiş
Gurbetçi diyarı, Alman menşeili
Bir pay verilmiş halka
Eve eksik gidecek ekmek miktarınca bir vergi
Şart, bu pazar ödenecek yoktur bahanesi
Bir çıkış var kıraathaneden
Öfke var, bariz belli
Azık bekler bir hane
Işıkları açık bariz belli
Bu öfkeli gece de muhakkak uyumalı işçi
Açlığın sıhhatini, hanıma çocuğa tembihlemeli
Baba yadigarı çalar bir saat ile
Sabah mesaisi için yola düşmeli
Günü bugün bir ‘gün’ gazetesi
Sever halkı hükmü refah bariz belli
Pazar sabahı bir vergi mangası
Kahvaltıya davetli