Günümseme

Merhaba. Bugünlerde patates doğrarken, mumun yanışını izlerken aklımda bir takım davetsiz düşüncelerin tokmak sesini duyuyorum. Gerçi bu düşünceler gelirken kapı çalmayı da bilmezler, pıt diye damlarlar insanın aklının en ücra köşesine. Ben nereden mi duyumsadım? Çok fazla düşüncenin ayak sesi vardı; sevgi, bağlanma, bağımlılık, gerçek, çelişiklik, haklı – haksız… Beynim bir köy meydanıysa köyün her bir insanı doluşmuştu içine, bir dolmuşsa tıka basa trafiği yarmaya çalışıyordu. Tam da patates doğrarken …
Hani akşam olmaya yakın , ikindinin güneşe son “bir daha” diye bağırıp güneşi batırmak istemediği bir zaman dilimi vardır. Kesin cafcafsız sıkıcı bir ismi vardır, biz buna günümseme diyelim. Günün gülümsemesi 🙂 İşte bugün günümsemenin ritminde ona uyum sağlarken bir mumu izledim; yanışını, oksijene karşı şekil değiştirişini ve kendini korumaya çalışmasını, söndükten sonra dahi göğe doğru yükselip kendi için ağıt yakmasını ve ince uzun bir sızı halinde havaya karışmasını. Mum, ışığını yüzüme doğru tam vermesini engellediği bir pozisyondayken ben onu tam göremiyordum, onu tam olarak görmek için kendime çevirdiğimde de gözlerim kamaşıyordu. Bu aklımdaki birtakım yazarların ilgisini çekmiş olmalı ki konuyu hemen hakikate/ gerçeğe bağladılar.
Hakikat ile gerçek aynı şey midir? Hayır. Genel çoğunluk için hakikat; değişmeyen mutlak bir -şey-dir. Lakin gerçek bir mum gibidir. Bize ve bakış açımıza, bulunduğumuz duruma göre şekillenir. Bu nedenledir ki aynı olayda dahi iki insan bambaşka şeyleri hisseder ve anlatırlar. Çünkü hiçbir zaman aynı koşullarda ve aynı gerçekte yer alamayız.
Gerçek bir mum gibi olduğu kadar , mumu izleyen kişi gibidir de aynı zamanda. Bulunduğu konumu değiştiren insan gerçek karşısında gözlerini kamaştırır, tam olarak algılayamaz , seçemez. Muma/gerçeğe baktıkça , insanda /gerçeklikte gerçeğin karşısında daha net seçebilir. Gerçek bu bağlamda ilk karşılaştığımız an’da kavrayabileceğimiz bir şeyden ziyade , gerçeğin gerçekliğinde/koşullarında bulundukça kavrayabileceğimiz bir şeye dönüşür.
Bizde kendi gerçekliğimizle hayatın gerçekliği kafa kafaya tokuşturduklarında yanan mumu izlerken bir parça gözyaşı bırakmayı ihmal etmeyiz dünya için. Bu da bizim kendimiz için ağıtımızın ince ve uzun sızısıdır.
Günümsemede dinlemen için enfes bir şarkı: Trece un Nouras / A Little Cloud Is Passing By