dönüp
düşen yaprağa baktım
sararmıştı
sarardığı için mi beğenmemişti
ağaç yaprağı
yoksa sıkılmış mıydı
yaprak ağaçtan
muamma
bildiğim bir şey vardı
sarıydı yaprağın rengi
belki de sonbaharda
sarı giymeyi severdi
dökülmeye yüz tutmuş
yapraklara ilişti gözüm
yarısı turuncu
yarısı yeşil olan yapraklara
ne giyeceklerine
karar verememiş gibiler
biraz şaşkınlık var ifadelerinde
biraz da hüzün
belli ki sarı giyenlerin aksine
yeşil aşıklarıydı onlar
baksanıza kopamamışlar ağaçtan
sonra oturduğum bankın seyre daldığı
denize ilişiyor gözüm
ve denizin imkansız aşkı olan
gökyüzüne
onlar da mavi aşıkları herhalde
yahut gökyüzüne aşık olan deniz
sırf sevdiği mavi diye
vazgeçmişti şeffaflığından
nedense içimi huzur kaplıyor
uzaklardan gelen vapur sesleri
ve sabahın sarhoş ettiği martılar
giriyor kadraja
daha da güzelleşiyor sabah
bir amca oturuyor yanıma
kederli gibi görünüyor
bakmıyorum, bakamıyorum
bir iç çekişi var
sanki dünyayı omuzlarında taşıyor
kalkıyorum banktan
dertleriyle başbaşa bırakıyorum amcayı
birkaç adımda varıyorum deniz kenarına
salına salına yürüyorum sahil boyuna
dalmışım
kendime geldiğimde
güneşi batarken buluyorum
doğuşu kadar batışı da
muazzam olan güneşi
sonra
dünya sırtını güneşe dönüp
dönmeye devam ediyor
ve ben
pedalı hızlandırıyorum
bisikletimin tekerleri
sanki kuyruğunu kovalayan
yavru bir köpek
artık gitme vakti geldi
