“Zaman, yaşamın kendisidir. Ve yaşamın yeri yürektir.”
Avrupa Gençlik Kitap Ödülü Şeref Listesine girmiş olan Momo, kırktan fazla dile çevrilmiştir. Kitabın yazarı Michael Ende, 1929 yılında Almanya’da dünyaya geldi. Çocuk ve gençlik kitaplarının yanı sıra yetişkin kitapları, tiyatro eserleri ve şiir kitapları da yazmıştır. İlk büyük başarısı Cim Düğme ve Lokomotifçi Lukas’tır. Eserleri birçok dile çevrilen Ende, uluslararası alanda da birçok prestijli ödüle layık görülmüştür. 28 Ağustos 1995 yılında Almanya’da hayata veda etmiştir.
Leman Çalşkan tarafından Almanca aslından çevrilen Momo, toplumumuz ve günümüz insanının zaman algısı ve zaman okuması üzerine yazılmış bir masal. Sadece çocukların değil, yetişkinlerin de okudukça birçok ders alabileceği kitap kendisi. Kitabı kısaca özetleyecek olursak:
Büyük bir kentin tiyatro harabelerinde yaşayan küçük bir kız olan Momo’nun kendisine hediye edilenler dışında hiçbir şeyi yoktur. Buna rağmen olağanüstü bir özelliği vardır. Muhteşem bir dinleyici olduğu için kentte bir sorun ya da anlaşmazlık olduğunda insanlar onun yanına gelir. Momo neredeyse hiç konuşmayarak, karşısındaki insanın anlattıkça cevapları bulmasına yardımcı olur. Huzurun hakim olduğu bu kente bir gün zaman tasarruf merkezinden olduklarını söyleyen duman adamlar gelir. Zaman tasarrufçusu olduklarını iddia ederek, insanların her işlerini hızlıca yapmalarını ister ve kalan zamanlarıyla kendileri beslenirler. Amaçları, insanları yok ederek dünyaya hüküm sürmektir. Momo, elinde bir çiçek, koltuğunun altında bir kaplumbağa ile Hora Usta’nın yardımıyla duman adamlar ordusunun karşısında tek başına durur.
Kitabın üzerinde durduğu ana tema, yaşamında kaynağı olan zaman. Çocukken her şeye yetecek zamanımız varken, yetişkinler dünyasına adım attığımızda bu durum değişir. “Zamanım yok.” diyerek bize iyi gelecek durumları, insanları ertelemeye başlarız. Aslında bunu yaparak kendi yaşamımızdan da çalıyoruz.
Herkesin yüreğinde zaman çiçeğinin olduğunu söylüyor kitap. Sürdürmeye çalıştığımız hayatta zamanımızı çalanlar duman adamlar değil. Kitapta bahsedilen duman adamlar aslında sembolik bir kavram. Günümüze uyarladığımızda biz farkında olmasakta zamanımızı çalan o kadar çok şey var ki. Yüreğimizde ki zaman çiçeklerini soldurduklarını anlayamıyoruz. Her şeye vakit ayırmaya çalışırken, özellikle kendimize, kendi içimize dönüp bakmayı unutuyoruz. Bu bizi daha mutlu ve daha huzurlu yapmıyor elbette. Kıymetli zamanımızı boşa harcamayarak, yüreğimizde ki çiçeklerin solmasına neden olmayalım. Momo’nun öyküsü bu yolda bize rehber niteliğinde.