Bilmem izlediniz mi? Kung Fu Panda 2 ‘de bir sahne vardı…
Zeki olan hocası saf öğrencisine ben bu (iç huzur ile ilgili ) tekniği yapmak için yıllarımı verdim sen nasıl bu kadar kısa sürede öğrendin? Diye sorar
Panda Poo’nun cevabı :
” İşte kollarını salıyorum elimi hareket ettiriyorum oluyor.” şeklindedir.
Yapmaya çalıştıkları şey potansiyel enerjiyi ve gücü ortaya çıkartmak… Ve hükmetmek suya, ateşe, havaya, toprağa. (bunlar duygularımızın elementleridir belki…)
Bazen kafamızda, o ustanın zorla yakalamaya çalıştığı, iç huzur bulma çabasına giriyoruz. Genelde beceremiyoruz.
Animasyon size iki şey gösteriyor. Birincisi bir konu üzerinde hırs yaparsanız, her zaman başarılı olamazsınız…Ya da işler istediğiniz gibi gitmez. İkincisi: Bazen, hiçbir kurnazlık düşünmeden kendinizi olaya bırakmanız gerekir. Bunun için zeki olmanız gerekmez, inanmanız yeterli.
İnanç dostlarım, gerçek gücünüzü ortaya çıkaracak hem de yıpratarak ve zamanınızı çalarak değil bundan keyif alarak kolay bir biçimde… Ama “bana ne olur? İnsanlar ne der? Ya yapamazsam? gibi düşünceler ile değil.
Sadece inanmak, nasıl niçin düşünmeden, olayın akışına, büyüsüne kaptırmak. Belki bazen aklı bir yana koymak hepimize iyi gelecek.. Ne dersiniz?
Hayatımıza zekice müdahale etmek yerine bazen oluruna karışmadan mı davransak. Bize getireceği güzellikleri bütün saflığımızla kabul edelim. Belki gerçek iç huzuru bulabilir potansiyel gücümüzü açığa çıkarırız hatta seçilmiş kişi bile olabiliriz..
(Belki hepimiz matrix aleminde Neo’yuzdur kim bilir… )
Unutmayın dostlarım potansiyel güç kendi kozasından çıkar dışarıdan gelen bir müdahale her şeyi mahvedebilir.Kelebeğimiz ölür, tohum neşv ü nema bulmadan çürür.Kendinizi yok etmenize izin vermeyin. Hayatınızın olduğu gibi akmasına izin verin. Zorluklara ve onlar ile mücadeleye izin verin…
Ta ki, bir ağaç olup köklerinizi salana kadar…