Tertemiz bir sayfaya geçiş yapmam kolay olmayacaktı tabi ki de. Çünkü daha önce insanlara inanıp, büyük hatalara sebep olmuştum, hem de çok kez. Tekrardan aynılarını yaşayacağıma inanmıyorum ama bazen aklımdan geçirmiyor değilim. Şu an mutlu olmanın tadını çıkarmak istiyorum. Çünkü gerçekten özlemiştim bu duyguyu. Etrafımı izleme alışkanlığıma devam ediyorum, sadece mutluluğa odaklı bir şekilde.
İki insan tartışıyor, ben mutluluğuma odaklanıp geçip gidiyorum. Siyasetçiler etrafta bağırıyor, bağırmasında bir sakınca yok ama insanlığa fayda için bağırmadıklarından, yine odağımı mutluluğuma çeviriyorum. Herkes bir şekilde çıkarlarına göre planlar yapıyor, çıkarsız bir şey yapılınca da şaşırıyorlar. Çevreye faydalı olmak bile zor bir duruma gelmiş. İnsanların içinde bayadır yoktum ve durum baya kötüleşmiş. Olsaydım bir şeyleri değiştirebilir miydim sorusu aklımdayken, yeni arkadaşlarımla yola devam ediyorum.
Tek ama büyük bir problem var bu yolda. Odaklanamıyorum. Ne arkadaşlarıma, ne çevreye ne de konuşulanlara. O kadar zaman geçti, o kadar şey yaşadım ama aklım hala bana rakipmiş gibi davranıyor. Açıkçası aklıma hak veriyorum. Çünkü gerçekten bir şeyleri değiştirebilirdim gibi hissediyorum. İçimde bu konuda, büyük bir pişmanlık var.
Bu pişmanlık, aklımda dönen soru, odaklanma problemim ve daha birçok sebep varken yoldan çekilmeyi çok istiyordum. Fakat yoldan çekilirsem daha büyük bir pişmanlık yaşayabilme ihtimalim olduğundan, çekilmiyor ve devam ediyordum. Mutlulukla başlayıp, mutlulukla devam eden bir yolculuk serisi olması gerekiyordu ama aklım sağ olsun, yine başaramadım.