Aklımın sayesinde buraya kadar geldim ve onun sayesinde buraya kadar daha erken gelebilecekken, daha geç bir sürede geldim. Zaten güzel olan tarafı da bu değil mi ? Akılları sayesinde bir yerlere gelebilen insanlar ve yine akılları yüzünden pek bir şey yapamamış insanlarla dolu, çevrem.
Daha çok aklını iyi bir yolda kullanmamış insanları izleyerek, doğruyu ve güzeli bulmak için kullandım onları. Bu davranış da bana hep garip gelmiştir. Kötü davranışlar sergilediler ve ben onlara doğruyu göstermek yerine, kendi doğrumu buldum. Bir teşekkür bile etmedim, doğru yolu, benim yerime yanlış davranışlar sergiledikleri sayesinde bulduğum için.
Kendimce de birçok doğrum olduğuna göre, bir hayli insana teşekkür borcum var gerçeğiyle yaşıyorum. Belki de onların amacı bana doğruyu göstermekti ve ben de doğruyu gördüğümü ve uyguladığımı onlara göstererek teşekkür etmeye çalışıyorumdur. Bu daha mantıklı diyerek aklımı şimdilik susturabiliyorum.
Hazır o sessiz kalmışken, neleri değiştirmemiz hakkında tartışmaya başladık. Amacımız insanların mutluluğundan mutlu olmaya yönelik bir şey bulmaktan, nasıl oldu da neleri değiştirmeye geldi? Her aşamayı yazarken karıştı her şey. Kim bilir neleri atladım, buraya gelene kadar. Sanırım çok kötü şeyler olduğu için unutmayı ve hatırlamamak için burada da bahsetmedim.
Neyse sorumuza geri dönelim. Bir şeyleri değiştirince mutluluğa da sahip olunuyor sanırım ya da bilmiyorum. Her gün yeni bir şey değişiyor. İnsanların mutluluğunun seviyesi de bu değişkenlere bağlı. Sürekliliğe ne oldu, sürekli devam eden bir mutluluğumuz yok mu veya var da biz artık, değişkenleri takip etmenin peşinden gittiğimiz için, farkına mı varmıyoruz ?