Yazar 12:12 Şiir 101

Üzüm ye

benim yüzümden dövüştü bugün abil
bendimi ürkek bir ışıkla süzdürdüm diye
cabbar okların şikeste gerilişine
mahrum bıraktı beni hem kelile, hem dimne

biliyordum keder ayazlı bir gece gelir
elinde bohçası, ağzında yer beziyle
bu düşmanı okşayan benim
babamın tozlu aşk teziyle

siz tüy olun kula, ben pulum
nasıl da sen gözlerinle kundaklayıp
bardağındaki buza koyveriyordun
ben cümbüş sen bir rose
dur titanic kanma ona, ben suyum

anlatıyorum benim yüzümden oldu olan
gitme dedim gitti mesela
önüne çalıntı bir şiir fırlattım altında imzam
çözme dedim çözdü keza
gayserlerdenim susma, bağır sen de bana

Cemşaba da dediydi şah aynısını
ki bu bir vezirin son yemeği
lokmanın darısı, nuhun karısıydın
bazen bir avcı gözlerinden vurulur
bu da cevşenimin konusudur

ben gidiyorum diye üzüm ye kızım
çünkü her ayrılığın bir açlığı vardır
biz 4 köşe semalara hısım
uyruk kemiklerime kadar düşe yazan özgürlük
oltama düşen bir tay kağnısındır

siz kaçmayın benden, ben bir at kurusuyum
deli bir değnekçinin ekmek arasında ketamin
sakat bir halkın korner vuruşuyumdur
siz kaçmayan benden, yüzümden oldu her şey
çok güldüm ama suç kusuyorum
dur

Close