Yine oturdum tek başınalığımla, yine kendimi bir ben anladım. (bir de sen)
Her seferinde ümit ettim anlaşılmayı… komik kadın yine mi? dedin duydum
Dökemedim ki içimi hiç başkasına, yine baş başayız, anlatmaya geldim sana
Yine bir an koptum sandım senden nasıl korktum.
Korku aldı, beni sana getirdi yine. Bağlıyım sana belki bağımlıyım bilmiyorum
Orda olduğunu bilmek güzel…
Sana anlatmak için çok kalabalık biriktirdim bak, yine fazlalık geldi bana her şey
Seni aradı gözlerim…
özledin mi beni?
Ah burnumda tüttün . Ne sevdim seni, belki fikrin eylemi sevmesi gibi
İşe yaramaz hissettim sen olmayınca…
Kabalık ettim yine sana. Ama sen vefakar bir dostsun, benim gibi değilsin
Ben uzaklaştım senden, ya da insanlaştım sana karşı (özür dilerim)
Yağmur geç gelse toprak yine her şeyiyle kabul eder suyu
Şikayet etmez, etmez eziyet…
aşığın da dediği gibi
“Benim sadık dostum kara topraktır”
Ah yalnızlığım sen benim kara toprağımsın tekrar dirildiğim günü beklediğim…
hiç ayrılmayalım olur mu ?