The Golden Child ~ Nicola Samori
Ben ki sevdalısıyım umudun
Hem de en kıymetli kırığı gözlerin
Her sabah on altı yerimden bıçaklansam bile adın geçmez Züleyha dualarında
Unutmak da adalettir
Unuturdum çoktan
Unutursun çoktan
Hatırladığım her yerde anneye edilen küfür ve ortalı gelen bir tekme
Çalınmadan girilen kapı oluyorum bir anda
Yoksul cümlelerde yüklem
Söylenesi sözler duyuyorum içe kaçan son anda
Hangi savaş yıldırabilir şanı Züleyha olsa
Hangi bıçak hangi elmayı incitmeden kesebilir
Öteler bilsin o şan saklanan
Ben kaçkınların katıyım
Katra düşünce anons ediliyor geceye koşan rüzgarlardan
Daha güzeldi yaşamak evvelinde zanaatı
Ancak yüzüm de yok sana anlatmaya
Geçmiyor yıllar geçse
Tütün zamlanıyor
Sen uzaksın
Aklımda ise her zamanki arka plan ezgisi
Beni bana bırakma
Ben gökte kayalar kazmakla meşgulüm
Merhabayla biten birçok elveda ile yanına
Her hikayeyi bir müziğe sığdırıp
Her anıyı bir yalanla süsleyerek geleceğim